In werkelijkheid zijn we natuurlijk allemaal cellen van het lichaam van de mensheid.

we zijn niet afgesneden van onze medemensen. Alleen vanuit dit hoger perspectief kun je

weten wat het betekent je naaste lief te hebben als jezelf. Vanuit dit hogere perspectief is er maar één

manier van werken realistisch en dat is die ten bate van het groter geheel. Zolang je werkt voor je eigen kleine "ik" ben je slechts één zel die zich fragmenteert en dit tegenover al die andere cellen. Zodra je begint te werken voor het geheel, zul je voelen dat je met al je medemensen  in harmonie leeft. bron Mildred Lisette Norman ( 1908-1981)DNG